Ruch na świeżym powietrzu jest najlepszym i nieodzownym warunkiem dobrego apetytu i trawienia oraz ogólnego rozwoju młodego psa. Przy właściwym wychowywaniu szczenię powinno mieć możność swobodnego harcowania przez kilka godzin dziennie. Oczywiście, najlepiej wychowałoby się szczenię w towarzystwie drugiego psa, odpowiadającego jego wzrostowi. Ustawiczna zabawa, gonitwy, wzajemna walka o przedmiot zabawy, wyścig do karmy wszystko to sprzyja najlepiej rozwojowi fizycznemu. Ruch wyrabia mięśnie i kości, co rozwija klatkę piersiową i zaprawia do wytrwałości. Warunki, w jakich znajduje się pies w pierwszym roku życia, wywierają znacznie większy wpływ na jego rozwój niż warunki następnych okresów życia. Okres ten decyduje więc o całej przyszłości psa. Zaniedbanie fizycznego rozwoju szczenięcia zmniejsza jego sprawność w pracy. Doświadczenia przeprowadzone z tego zakresu przez Pawłowa z dwiema grupami psów (jedną przebywającą przez kilka miesięcy przez kilka godzin na powietrzu, drugą przebywającą stale w pokoju) wykazały, że szczenięta z grupy pierwszej przewyższały pozostałe wzrostem, rozwojem psychicznym i fizycznym, odwagą, orientacją itp. Szczenięta drugiej grupy miały tylko większy ciężar.
