Przygotowujemy włóczkę (świeżym królikiem lub zającem) i posyłamy psa do rzekomego postrzałka. Tak jak poprzednio przeprowadzamy przez jakiś czas ćwiczenia aportowania i warowania, przy czym zachowanie się psa w czasie warowania możemy obserwować już z ukrycia. Po powrocie do psa rozkazujemy zwierzynę podjąć, nosić itd. W czasie tych ćwiczeń staramy się utrwalić u psa znaczenie rozkazu „aport” przez dokładne obserwowanie jego pracy, poprawianie niedociągnięć i karcenie za najmniejsze uchybienia. Poprawnie zachowującego się psa możemy użyć do podawania odstrzelonej zwierzyny i postrzałków w polu, prowadząc go na lince, dopóki nie nabierzemy przekonania, że wyzbył się już nawyku nacinania. Do odzwyczajania psa od nacinania zwierzyny płowej konieczne jest użycie pomocnika, który po ukryciu się w pobliżu odstrzelonej sztuki, ostrym rozkazem „fee” powstrzymuje psa we właściwym momencie od szarpania zwierzyny oraz zachęca go do oszczekiwania bądź też skierowuje do myśliwego (oznajmianie). Psa możemy również uczyć właściwego zachowania się przy zabitej zwierzynie, trzymając go na lince. Ostrym rozkazem „fee — nie wolno” i pociągnięciem linki przypominamy psu, że zwierzyny nie wolno dotykać, gdyby tylko zdradzał chęć w tym kierunku.
