Przede wszystkim należy hamować u psa nadmierny zapał i chorobliwą pasję do gwałtownego chwytania i ściskania zwierzyny, systematycznie i dokładnie prowadząc ćwiczenie aportowania.
Ćwiczenia prowadzimy w sposób bardziej rygorystyczny i stanowczy. Do nauki używamy odstrzelonej kuropatwy. Po wyrzuceniu kuropatwy, bierzemy psa na linkę i obrożę kolczastą i mówiąc „aport”, rozkazujemy podać zwierzynę. Pies jak zwykle z pasją skoczy po kuropatwę. Kiedy jednak chwyci ją w pysk i zacznie nią obracać, natychmiast ostro pociągamy obrożą kolczastą, mówiąc „fee, aport” i przynaglamy psa do podania ptaka. Ćwiczenie przeprowadzamy również z innymi ptakami, a następnie idziemy z psem w pole. Po ustrzeleniu kuropatwy przetrzymujemy psa w pozycji „waruj”, podchodzimy bliżej ubitej zwierzyny i rozkazujemy psu „aport”, obserwując dokładnie jego postępowanie. Dobre wykonanie aportu nagradzamy. Jeśli pies nadal przejawia chęć memłania, reagujemy podobnie ostro jak poprzednio i ponawiamy ćwiczenie. Podobnie postępujemy z aportowaniem innej zwierzyny. Do szkolenia psów odznaczających się pasją i silnie rozwiniętą wadą memłania możemy używać kuropatwy przebitej dwoma drutami wystającymi nieco z jej tuszy lub też posługujemy się „jeżem” drewnianym jajkiem nabitym gwoździami, które wkładamy do wnętrza kuropatwy.
