System nauczania Kralla był podobny do metody von Ostena, z tą różnicą, że ulepszono niektóre przybory naukowe. Uczniowie Kralla uderzali kopytami nie bezpośrednio o bruk swego wyścielonego słomą zakładu naukowego, ale o specjalną tablicę liczbową, ustawioną nieco pochyło i wykonaną z miękkiego i elastycznego drewna bukowego. Eksperymentator zauważył bowiem już w Berlinie, iż Mądry Hans wskutek setek tysięcy mocnych uderzeń o kocie łby na dziedzińcu cierpiał na schorzenie kopyt. Pedagog-amator Krall odniósł ponadto wrażenie, iż obaj jego arabscy przybysze odznaczają się wyższymi przymiotami duchowymi niż Mądry Hans, a także że jego metoda nauczania daje w sposób oczywisty korzystniejsze wyniki. Krall był przekonany, iż Muhamed i Zarif „nie tylko rozumieją wypowiedziane liczebniki, ale i potrafią je odczytać, jeśli są one wypisane kredą na ściennej tablicy”. Krall pisał swym koniom na tablicy ściennej litery i cyfry dokładnie tak samo, jak to czyni każdy nauczyciel. Elberfeldzkie pomieszczenie do nauki miało również zegar do ćwiczeń, w przybliżeniu wielkości pospolitych zegarów ulicznych, z ruchomymi wskazówkami. Wrażenie optyczne liczb miało uzmysławiać koniom kalendarz ścienny z wtykanymi cyframi. Krall opracował też uproszczoną tablicę do sylabizowania, z pomocą której miały konie kojarzyć przekazane im głosowo liczby z obrazem poszczególnych cyfr. Oba gniadosze, według informacji jubilera, wystukiwały fonetycznie właściwe odpowiedzi na zadawane im pytania.