Psy zarażone robakami zdradzają zawsze dużą żarłoczność, mimo to jednak chudną. Zarobaczone szczenięta mają duże brzuchy, matową nastroszoną sierść; rozwijają się źle i występuje u nich krzywica. Nie leczone zazwyczaj padają wskutek zatrucia jadami pasożytów. U starszych szczeniąt przy silnym zarobaczeniu mogą wystąpić drgawki, kurcze, niedowłady kończyn, a nawet objawy padaczkowe. W kale zarobaczonych psów zazwyczaj znajdują się całe pasożyty lub ich człony. Niekiedy wymiotują wydalając kłęby robaków (nicieni). Zakażenie się tasiemcami objawia się przewlekłym nieżytem przewodu pokarmowego, nadmiernym apetytem i wychudzeniem. Występują zaparcia na przemian z rozwolnieniem, a niekiedy wymioty. Sierść psa nie ma połysku i jest nastroszona. Wychodzące części tasiemca łaskoczą psa, wywołując świąd, a następnie lizanie odbytu i saneczkowanie (zadem po ziemi). Najbardziej podatne na zarażenie są szczenięta. Psy starsze rzadziej są zarobaczane. W walce z pasożytami przewodu pokarmowego najważniejszym czynnikiem jest higieniczne utrzymanie psów (zwalczanie pcheł), czystość i dobra karma. Szczeniętom, które są już dokarmiane, możemy podawać przed jedzeniem dwa razy dziennie po łyżeczce nalewki z czosnku na mleku, którą przygotowujemy następująco: kilka ząbków czosnku drobno siekamy lub rozgniatamy i zalewamy 1/4 litra ciepłego mleka. Co kilka dni robimy dwudniową przerwę w podawaniu nalewki. Jeśli szczenię nie chce jej pić, zamykamy mu pysk, z odciągniętych warg robimy kieszonkę i ostrożnie wlewamy w nią lekarstwo, tak aby nie dostało się do tchawicy.
