Krzywica jest chorobą młodych psów nieodpowiednio odżywianych i utrzymywanych. Polega ona na niewłaściwym odkładaniu się soli wapnia w okresie rozwoju kośćca, wskutek czego powstają zgrubienia stawów, skrzywienia kości długich oraz tzw. różaniec krzywiczny na żebrach. Przyczyną powstawania krzywicy jest brak dostatecznej ilości soli mineralnych oraz witamin, zwłaszcza witaminy D3, w podawanych pokarmach. Rozwojowi krzywicy sprzyja również brak dostatecznej ilości światła słonecznego, świeżego powietrza i ruchu u psa. Jak wykazują obserwacje, szczenięta z miotów wiosennych rzadziej zapadają na krzywicę, niż na przykład z miotów jesiennych.
Szczenięta chore na krzywicę stają się mniej ruchliwe, pojawiają się u nich skrzywienia kończyn oraz zgrubienia kości w pobliżu stawów. Na żebrach, w miejscu zrostu części chrzęstnej i kostnej tworzą się zgrubienia, zwane różańcem krzywicznym. Psy chętnie leżą, zachowując przy tym dobry apetyt. Brzuch powiększa się, a kończyny wyginają się pod ciężarem ciała. Krzywicy zapobiegamy przez właściwe żywienie i utrzymanie szczeniąt. Po odłączeniu od matki karmimy je mięsem, mlekiem, jajami oraz miękkimi kośćmi cielęcymi lub chrząstkami. Wskazane jest podawanie mieszanki fosforowo-wapni owej albo witaminy A + D3 w kapsułkach (1—3 dziennie oraz Osobolinu lub Polifamixu M. Złamanie kończyn poznaje się po tym, że pies nie obarcza chorej kończyny, przy czym kość między stawami jest ruchoma, a miejsce złamania bolesne. W wypadku złamania konieczne jest unieruchomienie kończyny, dzięki czemu zapobiega się przesunięciu złamanych kości. W tym celu owija się wyprostowaną kończynę watą, pakułami lub lnem, przykłada tekturę lub deseczki i owija bandażem. Po założeniu opatrunku, z psem należy udać się do lekarza.
