Rany

Raną nazywamy większe lub mniejsze uszkodzenie skóry i tkanek pod nią leżących powstałe wskutek urazu zewnętrznego. U psów najczęściej występują rany cięte, kłute, szarpane (powstałe od ugryzienia przez innego psa) lub postrzałowe. Psy pracujące w terenie bardzo często mają rany na poduszkach i palcach łap, na uszach, podbrzuszu i grzbiecie. Zranień nie należy lekceważyć, gdyż z pozornie małych ran mogą powstać groźne powikłania, zwłaszcza jeśli rana jest umiejscowiona w okolicy stawów, brzucha czy oczu. Do rany łatwo dostają się zanieczyszczenia mogące spowodować zakażenie i martwicę skóry. Po udzieleniu psu pierwszej pomocy, należy głównie przestrzegać czystości. Wszystkie przedmioty stykające się z raną (opatrunek, nożyczki, igły itp.) powinny być wyjałowione, najlepiej przez gotowanie. Sierść dookoła rany wycinamy nożyczkami, przemywamy roztworem fizjologicznym soli przygotowanym odręcznie (jedna łyżeczka soli kuchennej na szklankę wody). Z rany po jej przemyciu usuwamy szczypcami lub jałowymi kawałkami gazy widoczne zanieczyszczenia (drzazgi, słomę, ziemię, sierść), następnie spryskujemy ją, najlepiej Detreomycyną C w aerozolu. Ranę zabezpieczamy przed zanieczyszczeniem przez założenie opatrunku ochronnego. Najpierw kładziemy warstwę jałowej gazy, a na nią cienką warstwę waty lub ligniny. Wszystko to umocowujemy gazową lub płócienną opaską. Opaska powinna pokrywać nie tylko sam opatrunek, lecz także miejsca sąsiadujące z nią, np. na kończynach staw powyżej lub poniżej zranienia. Aby pies nie zrywał opatrunku nakładamy mu kaganiec lub kołnierz. Jeżeli umiejscowienie rany nie pozwala na założenie opatrunku, powierzchnię rany parę razy dziennie spryskujemy Detreomycyną C. Jeśli rany nie mają być szyte, to do przemywania ich stosuje się 3% roztwór wody utlenionej, 1—2% roztwór rywanolu lub nadmanganianu potasu. Przy ranach postrzałowych konieczne jest sprawdzenie czy oprócz wlotu jest również wylot pocisku. Jeżeli nie to pocisk należy usunąć z ciała. Przy ciężkich zranieniach skutecznej pomocy może udzielić tylko lekarz weterynarii.