Odruch (instynkt) obronny wyraża się u psa zarówno w postaci czynnej, jak i biernej, w zależności od stopnia rozwoju tego instynktu. Niektóre psy przyzwyczajają się do nowego właściciela powoli, zachowując się w stosunku do niego nieufnie i powściągliwie, obcych zaś nie dopuszczają do siebie, warczą lub nawet atakują; inne zaś zachowują się tchórzliwie, uciekają, a przy śmiałym podejściu kładą się na ziemię i nieruchomo pozostają w takiej pozycji. Instynkt obronny przejawia się u psa szczególnie wyraźnie, gdy zagraża mu niebezpieczeństwo. Odruch (instynkt) orientacji polega na swoistym zachowaniu się psa w stosunku do osób nieznanych, to znaczy na długotrwałym, lecz niezłośliwym ich oszczekiwaniu. Reakcja ta zwykle po zapoznaniu się z nową osobą znika lub przeobraża się w przyjazny stosunek albo też pozostaje trwale i objawia się oszczekiwaniem bez przyczyny. Odruchy nabyte. Odruch warunkowy powstaje wskutek zetknięcia się psa z jakimkolwiek bodźcem zewnętrznym i doznania uczuć miłych lub nieprzyjemnych. Bodziec ten wywołuje u psa odpowiedni odruch i utrwala się w jego pamięci na pewien okres. Przy następnym spotkaniu z takim samym zjawiskiem pies zachowuje się (reaguje) w już ustalony przez siebie uprzednio sposób. Mówimy wtedy o kojarzeniu. Jeśli na przykład pies ucieka na widok zapalonej zapałki, to jest to odruch nabyty właściwy danemu psu, nie występujący u innych psów, które nigdy nie zetknęły się z ogniem. Podobnie przedstawia się sprawa z nabytym w toku szkolenia odruchem warowania na odpowiedni znak ręką (podniesienie ręki w górę).
