Trwa od 58 do 64 dni, przeciętnie 62 dni. Suka, szczególnie w drugiej połowie ciąży, powinna być odpowiednio karmiona, gdyż od tego zależy fizyczna jakość miotu. Po 4 tygodniach u szczennej suki można wymacać w brzuchu zarodki, ale najwcześniej i najpewniej możemy rozpoznać ciążę przez badanie krwi suki na zawartość leukocytów. W 6 tygodniu sutki suki są znacznie powiększone, a boki rozszerzone. Ruchy płodów można wyraźnie rozpoznać już w 7 tygodniu. Mniej więcej od połowy okresu ciąży suka staje się ociężała, ma większy apetyt. W pierwszej połowie ciąży sukę należy bezwzględnie odrobaczyć, aby zapobiec nadmiernemu zarobaczeniu szczeniąt. Oznaką bliskiego porodu jest pojawienie się mleka we wszystkich sutkach; suka wykazuje niepokój, kręci się i ugniata legowisko. Dlatego przed porodem należy suce wybrać odpowiednie spokojne miejsce (jeżeli przebywa w mieszkaniu), a z budy usunąć ściółkę. Spadek temperatury ciała poniżej 37° wskazuje, że poród nastąpi prawdopodobnie w ciągu najbliższych 24 godzin. W chwili porodu temperatura wraca do normy lub nawet dochodzi do 39°C. Bóle porodowe występują 3—10 godzin przed samym porodem. Poród trwa, w zależności od liczby szczeniąt i stanu zdrowotnego suki, do 10 godzin. Szczenięta przychodzą na świat mniej więcej w odstępach 10 do 30 minut, ale dłuższe przerwy są również możliwe. Suce w czasie porodu nie należy pomagać. Z reguły suka sama odcina pępowinę i wtedy hodowca ogranicza się do pilnowania, aby suka nie zadusiła któregoś szczenięcia. Suki rodzące po raz pierwszy lub bardzo nerwowe nie odgryzają pępowiny, wstają, chodzą itp. W takich wypadkach hodowca powinien sukę przytrzymać, położyć, odciąć pępowinę zdezynfekowanymi nożyczkami w odległości około 1,5 cm od brzucha szczenięcia. Koniec pępowiny należy zdezynfekować jodyną lub spirytusem denaturowym i oddać suce szczenię pod opiekę.
