Pies przetrasowany nie chce przekładać pola, lecz kręci się blisko myśliwego, stale zwracając na niego uwagę, jest przy tym wystraszony, na widok zwierzyny odruchowo przypada do ziemi, by po chwili bez wołania przyjść do nogi prowadzącego. Ma on całkowicie stłumioną pasję, przejawia obojętność wobec zwierzyny oraz zupełny brak samodzielności. Przyczyną przetrasowania jest zastosowanie przez myśliwego zbyt rygorystycznych metod szkolenia. Usunięcie wady przetrasowania trwa przeważnie dość długo, a niekiedy w ogóle jest niemożliwe, tak że brak inicjatywy i samodzielności pozostaje u psa na zawsze. Najczęściej wadę można tylko poprawić przez branie psa w pole obfitujące w zwierzynę, i to najlepiej w towarzystwie innego psa, głośno goniącego zająca. W pojedynkę nawet szczucie pomykających zajęcy nie czyni na psie wrażenia. Jeśli pies przetrenowany pogoni za zającem, nie tylko nie należy go karcić, ale przeciwnie, trzeba zachowywać się obojętnie, nawet zachęcać do gonienia słowami „bierz go” podbiegając równocześnie za uciekającym zającem. Jeśli po upływie kilku miesięcy uda się wywołać u psa pasję i namiętność łowiecką, to dalsze szkolenie należy rozpocząć od początku, jak z psem zupełnie surowym. W okresie szkolenia wychowawca musi bardzo ostrożnie stosować metody wychowawcze, gdyż wrażliwość psa jest w tym czasie szczególnie spotęgowana.
