Po zakończeniu porodu usuwa się natychmiast szczenięta nieżywe lub ułomne. Po 12 godzinach przeprowadzamy selekcję i pozostawiamy suce tyle szczeniąt, ile zdolna jest dobrze wykarmić.
Sukom młodym nie należy zostawiać więcej niż 4 szczenięta. Sukom starszym pozostawić można 6 szczeniąt. Pozostawienie matce większej liczby szczeniąt może spowodować nadmierne wyczerpanie suki i niedorozwój szczeniąt. Wybór szczeniąt przeznaczonych do chowu wymaga dużego doświadczenia hodowlanego. Wielkość nie zawsze może być decydującym czynnikiem, ponieważ szczenięta małe niejednokrotnie w ciągu kilku dni dochodzą do wzrostu pozostałych. Niszczyć zatem należy szczenięta słabsze fizycznie, o nieproporcjonalnej budowie, z wadami eksterieru itp. Szczenięta wartościowe, które z różnych powodów nie mogą być pozostawione do wychowu matce, można wychowywać przy użyciu innej suki dowolnej rasy, zwanej mamką, która mniej więcej w tym samym czasie urodziła swoje szczenięta. Szczenięta można podkładać mamce, usuwając kolejno jej własne szczenięta. Przez ssanie szczenięta nabierają jej swoistej woni. Jeśli mamka zaczyna podłożone szczenięta lizać lub po obwąchaniu ich zachowuje się spokojnie, oznacza to, że przyjęła szczenięta. Zdarza się, że mamka nie chce przyjąć podsuwanych szczeniąt, warczy lub nawet je gryzie. Wtedy należy ją przytrzymać, a szczeniętom pozwolić ssać jak najwięcej.
Dobrym i niemal niezawodnym sposobem skłaniającym sukę do przyjęcia szczeniąt obcych jest natarcie sierści wszystkich szczeniąt jednakowym płynem, na przykład spirytusem denaturowanym. Kiedy suka się uspokoi, wyprowadzamy ją na wybieg, a jej własne szczenięta usuwamy. Szczenięta przeznaczone do zniszczenia wkładamy do naczynia ze szczelną pokrywą, w którym umieszczamy watę nasyconą chloroformem. Można je również usypiać za pomocą zastrzyku do serca.
