Pochodzenie spanieli nie jest dokładnie znane i dotychczas wyjaśnione. Powszechnie uważa się, że ojczyzną ich była Hiszpania. Obecnie spośród wszystkich krajów Europy najwięcej odmian znajduje się w Anglii. W Polsce najczęściej spotykany jest koker spaniel (cocker spaniel) i springer spaniel. Największe jednak zastosowanie w łowiectwie ma koker spaniel. Spaniele należą do grupy psów myśliwskich nazywanych płochaczami, używanych dawniej i obecnie do szukania i wypłaszania zwierzyny. Spaniele cechuje niezmordowana ruchliwość i wytrwałość w szperaniu i buszowaniu, wesołe i łagodne usposobienie, doskonały wiatr, duża pasja. Skłonność do aportowania i do pracy w wodzie oraz na tropach postrzałków zwierzyny płowej czyni z niego psa myśliwskiego o wielostronnym zastosowaniu. Wszystkie te wrodzone cechy pozwalają na użytkowanie go w suchym polu do polowania na kuropatwy, bażanty i króliki, na terenach wodnych oraz błotnistych na słonki, kaczki i bekasy. Spaniele nie wystawiają zwietrzonej zwierzyny w polu, ale zaznaczają ją bardzo ożywionymi ruchami ogona, skradaniem się czy chwilowym zatrzymaniem się. Na polowaniach w gąszczach lub wysokich młodnikach i tam, gdzie myśliwy nie może iść za psem, spaniel po wypłoszeniu zwierzyny powinien krótko ją pogonić z oszczekiwaniem.
