Spośród bardzo licznej grupy terierów, liczącej kilkadziesiąt odrębnych ras, u nas hodowane są i używane do celów myśliwskich przede wszystkim foksterier szorstkowłosy i terier myśliwski (Jagdterier), rzadziej natomiast foksterier gładkowłosy oraz terier walijski (welsh terrier).
Foksteriery szorstkowłose i gładkowłose stanowią typ psów o wyrównanym typie i ustalonych cechach dziedziczności. Ojczyzną ich jest Anglia, gdzie od dawna używane były do polowań przede wszystkim na lisy. Niemiecki terier myśliwski jest rasą bardzo młodą. Pochodzi on z krzyżówki foksteriera szorstkowłosego i teriera walijskiego oraz innych terierów o gładkim włosie. Stąd też w miotach spotyka się szczenięta z długim, szorstkim włosem i zupełnie krótkim. Jest to zatem rasa o niewyrównanych cechach dziedzicznych. Teriery odznaczają się olbrzymią ruchliwością, szybkością, zwrotnością i wytrzymałością, są pełne temperamentu i pasji, pojętne, cięte, nieustraszenie odważne, niemal zuchwałe, mają dobry wiatr, wrodzoną skłonność do aportowania i do pracy w wodzie. Wszystkie te cechy użytkowe stanowią o ich wielostronnym zastosowaniu, a więc jako płochaczy i aporterów zwierzyny drobnej zarówno na polowaniach w suchym polu i w zaroślach, jak i na wodzie. Dzięki swojej odwadze, zwinności, małemu wzrostowi, skłonności do oszczeki- wania, umiejętności osadzania są wspaniałymi dzikarzami na czarnej stopie lub niewielkiej pokrywie śniegu, posokowcami zaś przy tropieniu zwierzyny płowej i czarnej, wreszcie norowcami i tępicielami szczurów.
