W porównaniu z węchem i słuchem wzrok jest rozwinięty u psa stosunkowo słabo i odgrywa znacznie mniejszą rolę w jego życiu. Istnieją jednak momenty w pracy psa, kiedy posługuje się on więcej wzrokiem niż węchem. Budowa oka psa powoduje, że widzi on wszystko prawdopodobnie w kolorze szarym o rozmaitych odcieniach. Ma on słabą zdolność rozróżniania kolorów i rozpoznawania przedmiotów, przy czym dobrze widzi w nocy i w dzień przy słabym świetle. Oko psa jest bardzo wrażliwe na ruch. Poruszające się przedmioty spostrzega on przeciętnie z odległości 500—700 m. Psy rozróżniają dobrze ruch poziomy od pionowego oraz ruch w przód od ruchu w tył. Z praktyki tresury psa wiemy, że na przykład najmniejsze poruszenie ręki, niedostrzegalne dla naszego oka, jest natychmiast zauważane przez psa. Smak. Zmysł smaku służy psu do określania składu pokarmu, jego wartości oraz przydatności dla organizmu. Komórki smakowe mieszczą się w błonie śluzowej jamy ustnej, w szczególności w górnej i bocznych częściach języka. Pies nie zje pokarmu, jeżeli nie odpowiada mu on smakowo. Łączy on ponadto wrażenia dotykowe i węchowe. Istnieje korelacja między węchem i smakiem. Przy osłabionym węchu z reguły u psa osłabione są wrażenia smakowe. Podobnie jak człowiek, pies rozróżnia pokarm kwaśny, słodki, słony gorzki. Dotyk. Skóra dzięki temu, że w niej znajdują się zakończenia nerwowe, może odbierać wrażenia ciepła i zimna, ucisku i bólu. W odróżnieniu od innych zmysłów zmysł dotyku odbiera podniety tylko przy bezpośrednim zetknięciu się ze źródłem pobudzenia.
