Stwierdzono na przykład, że pies potrafi odróżnić zapach piżma sztucznego, od piżma naturalnego nawet po upływie pięciu miesięcy. Podobną wrażliwość powonienia psa można obserwować przy odnajdywaniu przedmiotów. Wystarczy bowiem potrzymać chwilę drewniany klocek na dłoni, aby pies mógł odnaleźć go wśród kilku innych. Słuch. Zmysł ten pies ma rozwinięty prawie tak dobrze jak węch. Rozróżnia on nieuchwytne dla ludzi dźwięki i szmery. Dla ucha człowieka górna granica odbierania dźwięku kończy się przy częstotliwości 20 000 drgań na sekundę, pies zaś reaguje najlepiej na dźwięki o częstotliwości drgań od 20 000 do 40 000 i więcej (według Pawłowa do 80 000 drgań). Subtelność słuchu psa wyraża się także zdolnością określania dokładnego kierunku, z którego dźwięk pochodzi. Również ostrością słuchu pies przewyższa o wiele człowieka. Ucho człowieka odbiera na przykład szmer z odległości zaledwie 3—4 m, pies zaś z odległości 24 m. Oczywiście, przy takiej subtelności słuchu dźwięki wielkiej sile natężenia wywołują ból. Pies zwykle okazuje wtedy strach, jeżeli nie był do tego stopniowo przyzwyczajony.
