Czy opinia ta przesądziła sprawę Mądrego Hansa jako „myślącego” konia? Czy jego nauczyciel von Osten mógł teraz triumfalnie ogłosić całemu światu, iż doczekał się upragnionego uznania swej skutecznej metody nauczania? Najbardziej wówczas znani znawcy psychiki zwierząt: Paul Busch oraz dyrektor cyrku Albert Schumann — odrzucali kategorycznie możliwość przypisania Mądremu Hansowi niezwykłej zdolności do myślenia. Byli oni […]

Prawdopodobnie Wilhelm II najchętniej zawezwałby nauczyciela konia wraz z wierzchowcem do siebie na zamek lub też nawet zjawił się osobiście u von Ostena, w tym czasie jednak zaczęły się mnożyć w prasie głosy o „błazeństwie”, o „arcygłu- piej sprawie” i o „bzdurach”, co niewątpliwie skłoniło cesarza do wstrzymania odwiedzin aż do czasu uzyskania opinii komisji […]

Pruski minister kultury dr Studt odniósł istotnie wrażenie, że Mądry Hans nie tylko potrafił dodawać i odejmować, ale również w zadaniach z ułamkami prawidłowo podawał wartości liczników i mianowników. Zdumiewający koń zdawał się przewyższać inteligencją niejednego dwunastoletniego ucznia, tak przynajmniej można by sądzić z opisu zamieszczonego w Staatsbürger-Zeitung: „Mądry Hans podawał daty urodzin pary cesarskiej […]

Wilhelm von Osten, który w dalszym ciągu nie miał żadnych wątpliwości co do rzekomych uzdolnień swego pupila, potrafił sprawą zainteresować nawet cesarza. Do Wilhelma II dotarło podanie von Ostena z prośbą, aby cesarz zechciał nakazać naukowcom zbadanie zdolności samodzielnego myślenia jego konia. Cesarz Wilhelm polecił przekazać podanie wraz ze swym poparciem do pruskiego Ministerstwa Kultury, […]

W przepełnionym widzami podwórzu domu von Ostena pojawili się m. in. przedstawiciele prasy, aby wyrobić sobie pogląd, czy chodzi tu rzeczywiście o myślącego konia, czy też o złudzenia starego dziwaka, który wmawia sobie sukcesy tam, gdzie ich nie ma. Opinie sprawozdawców prasowych były podzielone: jedni uznali rzekome osiągnięcia Mądrego Hansa w czytaniu i rachowaniu za […]

Ponieważ zgłaszali się wyłącznie handlarze, rzeźnicy i naturalnie niektórzy dowcipnisie, von Osten uczynił jeszcze jedną próbę zainteresowania Hansem świata naukowego, zwracając się bezpośrednio do Towarzystwa Psychologicznego. Jego przewodniczący, prof. Albert Moll, zgodził się ostatecznie przeprowadzić obserwację Mądrego Hansa. Opinia wydana przez tego uczonego oznaczała jednak klęskę dla końskiego nauczyciela. Profesor Moll doszedł mianowicie do przekonania, że […]